silverman-decaria

คนญี่ปุ่นมีความพิถีพิถันในการปรุงอาหาร โดยเฉพาะร้านอาหารชื่อดังจำนวนมากมักเลือกใช้วัตถุดิบที่มีความพิเศษสำหรับเมนูอาหารเด่นของร้าน ดังเช่นไข่ที่มีความพิเศษเฉพาะกับหลากหลายเมนู มาดูความพิเศษที่หลากหลายของไข่กันนะคะ

ไข่กับความพิเศษเฉพาะเมนูที่คนญี่ปุ่นเลือกใช้

ความพิเศษของไข่นั้นมาจากวิธีการเลี้ยงและอาหารที่ให้ไก่กิน เพื่อให้ได้ไข่คุณภาพที่มีคุณสมบัติต่าง ๆ เช่น มีขนาดใหญ่ มีสัดส่วนของไข่แดงและไข่ขาวที่แตกต่างกัน มีสีไข่แดงเหลืองเข้มหรือเหลืองอ่อน ไม่มีกลิ่นคาวไข่ เนื้อไข่แดงและไข่ขาวมีความเหนียวแน่น เป็นต้น

ตัวอย่างไข่ที่ถูกผลิตเพื่อให้มีความพิเศษกับเมนูต่าง ๆ ได้แก่ ไข่สำหรับข้าวหน้าไข่ดิบ ไข่ต้ม ไข่สำหรับทำไข่ม้วนญี่ปุ่น ไข่สำหรับเมนูพาสต้า และไข่สำหรับทำขนมหวาน เป็นต้น ตัวอย่างการเลี้ยงและลักษณะของไข่ที่มีความพิเศษสำหรับเมนูไข่ง่าย ๆ ในชีวิตประจำวันของคนญี่ปุ่นมีดังนี้

ไข่พิเศษสำหรับข้าวหน้าไข่ดิบหรือทามาโกะโกะฮัง

ข้าวหน้าไข่ดิบเป็นอาหารเช้าที่คนญี่ปุ่นนิยมรับประทาน ไข่ที่มีคุณสมบัติที่ดีเพื่อความพิเศษของข้าวหน้าไข่ดิบคือ ส่วนของไข่ขาวและไข่แดงแน่นพอที่จะบีบไข่ลงในชามข้าวโดยไม่แผ่กระจาย อีกทั้งรสชาติของไข่ยังอร่อยกลมกล่อมและไม่มีกลิ่นคาวไข่ ซึ่งทำให้เข้ากันได้ดีกับข้าวสวยและซีอิ๊ว

วิธีการเลี้ยงไก่เพื่อให้ได้ไข่พิเศษสำหรับรับประทานดิบกับข้าวนั้นต้องเลี้ยงไก่ในที่โล่งให้ไก่ได้รับแสงแดดอย่างเต็มที่และอาหารที่ให้ไก่กินนั้นเป็นส่วนผสมจากวัตถุดิบตามธรรมชาติ ได้แก่ น้ำส้มรมควันไม้ซึ่งได้จากการควบแน่นของควันเผาถ่าน น้ำส้มรมควันไม้มีส่วนผสมของสารที่ช่วยเรื่องระบบย่อยอาหารของไก่ อีกทั้งยังช่วยลดกลิ่นคาวไข่และเสริมให้ไข่มีรสชาติอร่อยนุ่มลึก นอกจากน้ำส้มรมควันไม้แล้วก็ยังให้ไก่กินส่วนผสมของสาหร่ายทะเลซึ่งอุดมไปด้วยไอโอดีนและมีบทบาทช่วยเสริมสร้างรสชาติที่อร่อยเมื่อนำมารับประทานกับข้าวสวย  สล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์

ไข่พิเศษสำหรับต้ม

ไข่ต้มที่อร่อยนั้นต้องเป็นไข่ที่มีไข่แดงเหนียวแน่นมีสีเหลืองเข้มมากกว่าไข่ธรรมดา มีรสชาติที่อร่อยกลมกล่อมและไร้กลิ่นคาวไข่

วิธีการเลี้ยงไก่เพื่อให้ได้ไข่ต้มรสชาติพิเศษนั้นทำได้โดยการเลี้ยงไก่ในที่โล่งให้ไก่ได้รับแสงแดดอย่างเต็มที่ และให้อาหารที่มีส่วนประกอบสำคัญคือ ส่วนผสมของสาหร่ายทะเลที่อุดมไปด้วยไอโอดีน เพื่อช่วยเสริมสร้างรสอร่อยของไข่ มันเทศซึ่งอุดมไปด้วยวิตามินและแร่ธาตุที่ส่งเสริมให้ไก่มีสุขภาพแข็งแรง และให้ได้ไข่ที่มีเปลือกไข่แข็งและมีไข่แดงคุณภาพดี และผงส้มสุดาชิซึ่งอุดมไปด้วยกรดซิตริกและวิตามินเอที่ละลายได้ในไขมัน อันส่งผลให้ได้ไข่ที่มีรสชาติอร่อยกลมกล่อมแตกต่างจากไข่ที่เลี้ยงแบบธรรมดา

ไข่พิเศษสำหรับพาสต้าคาร์โบนารา

คาร์โบนารา เป็นพาสต้าที่มีส่วนประกอบหลักได้แก่ พริกไทยดำ ไข่ และเบคอนอิตาเลียน โดยปกติคาร์โบนาราจากไข่ธรรมดาค่อนข้างมีสีเหลืองอ่อน แต่การใช้ไข่ที่ถูกผลิตเป็นพิเศษสำหรับพาสต้าชนิดนี้จะทำให้คาร์โบนารามีสีเหลืองเข้มสวยงามและมีรสชาติกลมกล่อมไร้กลิ่นคาวไข่

วิธีการเลี้ยงไก้เพื่อให้ได้ไข่ที่มีไข่แดงสีเหลืองเข้มทำได้โดยการผสมดอกดาวเรืองลงไปในอาหารแทนการใช้ข้าวโพด สารแคโรทีนในดอกดาวเรืองจะช่วยให้สีของไข่แดงมีสีเหลืองเข้ม

กว่าจะได้ไข่คุณภาพพิเศษนั้นต้องผ่านการทดลองและการศึกษาเป็นอย่างดี รวมถึงความพยายามเป็นอย่างมาก แต่ความตั้งใจที่จริงเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรนั้นได้ผลคุ้มค่า เพราะไข่พิเศษคุณภาพดีเหล่านี้ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากร้านอาหารและผู้ผลิตอาหารมากมาย และที่สำคัญคือราคาไข่พิเศษเหล่านี้มีราคาสูงกว่าไข่ธรรมดาประมาณ 2-3 เท่าค่ะ

ในช่วงฤดูหนาวของญี่ปุ่นมักจะมีส้มหลากหลายชนิดให้คนญี่ปุ่นซื้อมารับประทานเพื่อป้องกันไข้หวัดและไข้หวัดใหญ่ หนึ่งในส้มที่สะดุดตาให้เข้าไปเลือกซื้อคือ ส้มคินคัง (きんかん) มารู้จักส้มคินคัง ประโยชน์มากมายต่อสุขภาพ และวิธีการถนอมเก็บไว้รับประทานนานๆ กันนะคะ

ส้มคินคังและประโยชน์ต่อสุขภาพ

ส้มคินคัง (Kumquat/ส้มกิมจ้อ, ส้มเปลือกหวาน) เป็นส้มขนาดเล็กที่รับประทานได้ทั้งเปลือก แม้ผิวเปลือกส้มจะมีกลิ่นหอมขึ้นจมูกเล็กน้อย แต่เมื่อรับประทานเข้าไปจะมีรสชาติอร่อยจากรสหวานและเปรี้ยวอย่างลงตัว ส้มคินคังมีประโยชน์มากมายดังนี้คือ

ประโยชน์ในด้านความงาม

ส้มคินคังหรือส้มคัมควอทอุดมไปด้วยวิตามินซี ซึ่งช่วยให้ร่างกายสร้างโปรตีนคอลลาเจนซึ่งเป็นองค์ประกอบของผิวหนังได้ดี ทำให้ผิวหนังแข็งแรงและสวย นอกจากนี้เปลือกของส้มยังมีสารสำคัญที่ช่วยป้องกันการอักเสบของผิวหนังด้วย

ช่วยป้องกันโรคที่เกิดจากการดำเนินชีวิตประจำวัน

สารเฮสเพอริดินที่มีมากในเนื้อส้มและโดยเฉพาะผิวส้มจะช่วยเสริมสร้างความแข็งแรงของหลอดเลือด ช่วยลดคอเลสเตอรอลในเลือด เสริมการไหลเวียนที่ดีของเลือด ป้องกันโรคภูมิแพ้ และช่วยป้องกันโรคมะเร็ง นอกจากนี้ส้มชนิดนี้ยังอุดมไปด้วยวิตามินอี ซึ่งเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพสูง ช่วยป้องกันโรคหลอดเลือดแดงแข็งและกล้ามเนื้อหัวใจตาย เป็นต้น

บรรเทาอาการไอและเจ็บคอ

ส้มคินคังอุดมไปด้วยวิตามินซีและสารอาหารที่ช่วยฟื้นฟูเยื่อเมือกที่คอและจมูกซึ่งถูกทำลายจากอาการภูมิแพ้และไข้หวัดได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังช่วยให้เนื้อเยื่อเมือกที่บริเวณคอและจมูกแข็งแรง ทำให้ยากต่อการติดเชื้อไวรัสหรือแบคทีเรีย

วิธีการถนอมอาหารส้มคินคังไว้รับประทานนานๆ

ผิวของส้มคินคังสูญเสียความชื้นได้เร็ว ทำให้เสียได้ง่ายกว่าส้มอื่นๆ วิธีการที่คนญี่ปุ่นนิยมใช้เพื่อถนอมอาหารส้มคินคังมีดังนี้คือ

ส้มคินคังดองน้ำผึ้ง

ด้วยสรรพคุณที่ดีต่อร่างกายคูณสองของส้มคินคังและน้ำผึ้ง คนญี่ปุ่นจึงนิยมนำส้มคินคังมาดองด้วยน้ำผึ้งดังนี้

วัตถุดิบ

• ส้มคินคัง 250 กรัม หรือปริมาณตามชอบ
• น้ำผึ้ง 250 กรัม

วิธีทำ

1. ล้างส้มคินคังให้สะอาดและใส่ลงไปในน้ำที่ต้มเดือด ต้มด้วยไฟอ่อนเป็นเวลา 5 นาที แล้ววางทิ้งไว้จนเย็นเป็นเวลา 2-3  ชั่วโมง

2. เทน้ำออกและเช็ดผิวคินคังให้แห้งด้วยกระดาษชำระสำหรับงานครัว

3. ผ่าครึ่งผลคินคังและใช้ไม้จิ้มฟันเขี่ยเมล็ดออก (หรือจะใช้ดองทั้งผลก็ได้) จากนั้นจึงนำใส่ในภาชนะที่มีฝาปิด เติมน้ำผึ้งลงไปและไล่อากาศออก จากนั้นปิดฝาภาชนะและนำใส่ตู้เย็นไว้ โดยสามารถนำมารับประทานให้อร่อยได้หลังจากแช่ตู้เย็นไว้ 3-5 วัน

ส้มคินคังดองโชจู

วิธีนี้เป็นการถนอมอาหารที่สามารถเก็บส้มคินคังไว้ได้นาน

วัตถุดิบ

• ส้มคินคัง 400 กรัม
• เหล้าโชจู 200 มิลลิลิตร
• น้ำผึ้ง 100 กรัม
• น้ำตาล 100 กรัม

วิธีทำ

1. ล้างส้มคินคังให้สะอาด เอาขั้วผลออกและใช้มีดผ่าตามความยาวผลเป็นสี่ส่วน จากนั้นใช้ไม้จิ้มฟันเขี่ยเอาเมล็ดออก

2. นำส้มคินคังไปต้มในน้ำจนเดือด แล้วจึงต้มด้วยไฟอ่อนต่ออีกประมาณ 3 นาที จากนั้นจึงเทเอาน้ำออกผ่านตะแกรง

3. นำส้มคินคังใส่หม้ออีกครั้ง เติมโชจู น้ำผึ้ง และน้ำตาลลงไป เคี่ยวด้วยไฟอ่อนประมาณ 20 นาที วางไว้จนเย็นแล้วนำใส่ขวดสะอาดและใส่ตู้เย็นเก็บไว้ได้นาน  สล๊อตเว็บตรงแตกง่าย

บ้านเราก็ปลูกส้มคินคังได้แล้วเหมือนกัน หากเจอก็ลองซื้อมารับประทานและถนอมอาหารดูนะคะ

แนวคิดเรื่องการพัฒนาอย่างยั่งยืน หรือ Sustainable Development ถือเป็นสิ่งที่บริษัทและผู้ประกอบการหลายรายทั่วโลกกำลังให้ความสำคัญ

เมื่อปี 2015 ที่ผ่านมา นานาประเทศได้กำหนด “เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน” (Sustainable Development Goals หรือ SDGs) ร่วมกันในการประชุมสมัชชาสหประชาชาติสมัยสามัญ ครั้งที่ 70 โดยหนึ่งในเป้าหมายที่กำหนดร่วมกันคือเรื่องการสร้างหลักประกันให้มีรูปแบบการผลิตและการบริโภคที่ยั่งยืน (Ensure sustainable consumption and production patterns) และมีประเด็นเรื่องการลดขยะอาหารหรือ Food Loss / Food Waste รวมอยู่ในหัวข้อนี้ด้วย

ในญี่ปุ่นเอง มีผู้ประกอบการและบริษัทหลายรายที่ให้ความสำคัญกับ SDGs รวมทั้งเรื่อง Food Loss หรือภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า “โชะคุฮินโรสุ” (食品ロス) ซึ่งถือเป็นปัญหาใหญ่ที่ญี่ปุ่นเผชิญอยู่ในปัจจุบัน เพราะกันว่าญี่ปุ่นมี Food Loss มากถึง 6.12 ล้านตันต่อปีเลยทีเดียว

“CRUST PILSNER” เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ทำจาก Food Loss

บริษัท CRUST JAPAN ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มบริษัท CRUST GROUP ผู้พัฒนาอาหารและเครื่องดื่มจากประเทศสิงคโปร์ที่ยึดมั่นแนวทางของการพัฒนาที่ยั่งยืน ได้ออกสินค้า “CRUST PILSNER” เบียร์ลาเกอร์ (lager beer) ที่ใช้วัตถุดิบหลักเป็นเศษขนมปังที่เหลือจากกระบวนการผลิต ร้านค้า หรือร้านอาหารมาใช้ในการหมักเบียร์

CRUST PILSNER ใช้ขนมปังญี่ปุ่นที่ว่ากันว่าจะมีกลิ่นเฉพาะตัวและมีรสสัมผัสที่กรุ่นอยู่ในปาก (aftertaste) เป็นกลิ่นอ่อนๆ ที่หอมละมุน นอกจากนี้น้ำที่ใช้ในการผลิตยังเป็นน้ำแร่จากเทือกเขาในญี่ปุ่น ทำให้เครื่องดื่มตัวนี้นอกจากจะมีความพรีเมียมแล้ว ยังทำให้คนที่ซื้อไปดื่มรู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยลดปัญหา Food Loss อีกด้วย

บทบาทของ CRUST GROUP ในการลด Food Loss

CRUST GROUP ก่อตั้งที่ประเทศสิงคโปร์ เป็นกลุ่มบริษัทผู้พัฒนาเทคโนโลยีด้านอาหารที่ตั้งพันธกิจจะลด Global Food Loss ให้ได้ 1% ภายในปี 2030

นอกจากเบียร์ CRUST PILSNER ที่วางจำหน่ายในญี่ปุ่นแล้ว CRUST GROUP ยังมีสินค้าอื่นๆ อีกหลากหลาย โดยเฉพาะสินค้าจำพวกเครื่องดื่ม เช่น เครื่องดื่มที่ทำจากเศษผักหรือผลไม้ กากกาแฟ หรือแม้แต่เปลือกเมล็ดโกโก้

นับตั้งแต่ปี 2019 ถึงปัจจุบัน CRUST GROUP ได้ช่วยลด Food Loss ไปแล้วกว่า 600 กิโลกรัม คิดเป็นการลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (Carbon emission) กว่า 14,000 กิโลกรัมเลยทีเดียว

สำหรับ CRUST JAPAN เป็นบริษัทสัญชาติญี่ปุ่นที่ร่วมปณิธานในการลด Food Loss ของ CRUST GROUP มุ่งเน้นการนำเสนอผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มโดยร่วมมือกับบริษัทกลุ่มอาหารและค้าปลีกในประเทศญี่ปุ่น ปัจจุบันมีแบรนด์สินค้าของบริษัททั้งหมด 2 แบรนด์คือ “CRUST” เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และคราฟท์เบียร์ที่ทำจากเศษขนมปังและเปลือกผลไม้ และ “CROP” เครื่องดื่มซอฟท์ดริงก์ที่ทำจากเศษผักและผลไม้

ด้วยแนวคิด SDGs ที่กำลังเป็นที่สนใจของทั่วโลกนี้ ผู้เขียนคาดว่าน่าจะมีผู้ประกอบการรายอื่นๆ หันมานำเสนอสินค้าแนวรักษ์โลกออกมาอีกเรื่อยๆ และก็ไม่แน่เหมือนกันว่าอาจจะมีสินค้าของ CRUST เข้ามาขายในไทยบ้างในอนาคต สำหรับเพื่อนๆ คนไหนที่อยากเป็นส่วนหนึ่งในการสนับสนุนการลด Food Loss จะลองอุดหนุนสินค้าที่มีแนวคิดเจ๋งๆ แบบนี้บ้างก็ดีนะ    สล็อตเว็บตรง

ผู้เขียนจำได้ว่าแต่ก่อนตอนไปเที่ยวเกียวโต เคยแวะกินขนม “มิตาราชิดังโงะ” ซึ่งถามว่ามันอร่อยไหม ผู้เขียนกินแล้วก็รู้สึกแปลกๆ มันเป็นขนมที่จะหวานก็ไม่ใช่ เค็มก็ไม่เชิง ยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก แต่ไม่รู้ทำไมช่วงนี้รู้สึกคิดถึงมันขึ้นมา เกิดอยากจะกิน สงสัยจะกลายเป็นพวก I miss Japan กับเขาด้วยอีกคนนึงแน่ๆ ซึ่งท่านผู้อ่านก็อาจจะเป็นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นวันนี้เรามาพูดเรื่องของขนมดังโงะกันดีกว่านะครับ

ขนมดังโงะมีมาแต่ยุคไหน?

นิยามของขนมดังโงะคืออะไร? ขนมดังโงะหมายถึง ขนมที่ทำจากการเอาแป้งมาใส่น้ำหรือน้ำร้อนแล้วก็เอามานวดๆ คลึงๆ แล้วเอาไปนึ่งหรือลวกน้ำร้อนให้คงรูป สมัยโบราณธัญพืชชนิดไหนที่เอามาหุงกินเป็นเมล็ดไม่ได้เขาก็จะเอามาทำเป็นแป้งใส่น้ำแล้วนวด เอาไปปิ้งไปต้มกินเป็นอาหารหลักต่างข้าว เชื่อว่าคำว่าดังโงะ (団子) มีปรากฏมาตั้งแต่ยุคเฮอัน ในนิยาย “ชินซารุงาคุกิ” (新猿楽記) (แต่ยุคเฮอัน อ่านว่า ดันซุ คืออ่านเลียนเสียงจีน)

ต่อมาคนที่ถูกส่งไปเรียนเมืองถัง (เมืองจีน) กลับมาก็เอาขนมเซ่นไหว้ที่เรียกว่า “ดังกิ” (団喜 ซึ่งเป็นการคลี่คลายมาจาก “ขนมโมทกะ” ของอินเดียมาอีกที) พอคนญี่ปุ่นเห็นมันเป็นแป้งกลมๆ เลยได้ทีเรียกว่า 団子 ซึ่งพอเข้ายุคมุโรมาจิ คำว่า 団子 คนก็อ่านเป็น “ดังโงะ” (คืออ่านอย่างครึ่งจีนครึ่งญี่ปุ่น) แล้วก็เริ่มมีการเอาขนมดังกิมาเสียบไม้ ยุคมุโรมาจินี่แหละที่เกิดมีดังโงะเสียบไม้ “รสโชยุ” ที่เรียกว่า “มิตาราชิดังโงะ” ขึ้นมา

แต่เดี๋ยวก่อน ขอคั่นรายการ พูดถึงขนมโมทกะ เท่าที่ได้ยินมา มันเป็นขนมไหว้พระพิฆเนศ แต่คนไทยแต่ก่อนไม่ได้ทำขนมโมทกะอย่างคนอินเดีย คนไทยเรามี “ขนมต้ม” ครับ ขนมต้มเนี่ย พอจะเคลมว่าเป็นขนมดังโงะเวอร์ชั่นไทยๆ ได้ไหมครับ?)

カノム・トム・カーウ を作りました(*‘ω‘ *)#タイ #Thailand #ขนมต้มขาว #カノム・トム・カーイ #ココナッツ #ココナッツシュガー #白玉粉 pic.twitter.com/TNkEWoUTla

— PLUS joy photo by Keiko.k official (@plus_joy_photo) March 10, 2019

ขนมดังโงะแบบที่ไม่ได้เสียบไม้ จัดเป็นกองเอาไว้เซ่นไหว้เนี่ย ของญี่ปุ่นก็มีอย่าง ทสึคิมิดังโงะ (ดังโงะชมจันทร์ 月見団子) นะครับ

มิตาราชิดังโงะนั้น ว่ากันว่าเริ่มจากการเป็นขนมเซ่นไหว้หน้าศาลเจ้าในช่วงเทศกาลศาลเจ้าชิโมกาโมะ (下鴨神社) ในเกียวโต มีเรื่องเล่าขานว่าเมื่อจักรพรรดิโกไดโกะ (後醍醐天皇) ตักน้ำในสระมิตาไร (御手洗池) มีฟองอากาศลอยขึ้นมาอันหนึ่งก่อน แล้วจากนั้นก็เกิดฟองอากาศลอยขึ้นมาอีกสี่ฟอง ก็เลยทำขนมสมมติว่าเป็นฟองอากาศนั้น และก็ยังมีอีกเรื่องเล่าหนึ่งว่า มิตาราชิดังโงะนั้น เขาสมมติเป็นหัวและแขนขาคนเพื่อเอามาบวงสรวงเทพเจ้า ไหว้เจ้าเสร็จก็เอาใส่โชยุแล้วเอาไปจี่ไฟกิน จะได้ปัดเป่าเคราะห์

พอเข้ายุคเอโดะ ดังโงะเขาขายเสียบไม้ห้าลูกขายไม้ละ 5 เซ็น (銭) แต่พอมาปี พ.ศ. 2303 มีการออกธนบัตรใบละ 4 เซ็น เลยปรับเปลี่ยนรูปแบบการขายเสียใหม่ ขายเสียบไม้สี่ลูก ขายราคา 4 เซ็น ยุคเอโดะนี่เองที่เริ่มมีดังโงะรสหวาน ที่ชาวบ้านในเมืองชอบกินเป็นขนมกับน้ำชา แต่ชาวนาตามบ้านนอกนั้นยังกินดังโงะเป็น “อาหารต่างข้าว” ยามไม่มีข้าวกินอยู่ เมื่อดูตรงนี้แล้วจะรู้สึกว่าดังโงะนั้นเป็นอะไรที่ดูก้ำกึ่งระหว่างอาหารกับขนมนะครับ

การกินดังโงะเป็นขนมนั้น สมัยนี้ก็พลิกแพลงราดถั่วแดงกวนบ้าง โรยผงคินาโกะบ้าง ราดซอสงาดำน้ำตาลบ้าง ซึ่งทำให้เห็นว่า ของที่คนสมัยโบราณกินเป็นอาหาร หรือจากที่เคยเป็นขนมเซ่นไหว้ คนสมัยหลังมาคลี่คลาย กลายเป็นขนมกินเล่นไปเสียแล้ว    สล็อตเว็บตรง

อยากกินขนมดังโงะจังครับ ไม่ต้องมิตาราชิดังโงะหรอก เอาแค่ดังโงะสามสีก็พอแล้ว หาซื้อได้ที่ไหนดี I miss Japan ซะแล้วมั้ง (ฮา) วันนี้เอาแค่นี้ก่อนนะครับสวัสดีครับ